sábado, 31 de octubre de 2009

HAS VOTAT LA RECEPTA? APUNTA'T AL SORTEIG D'UN SOPAR PER A DUES PERSONES!!

Hola votants! Que menys que agraïr a tota la gent que està ajudant-me tots els dies. He acceptat la proposta de fer un sorteig. Cada día que votis és una participació. Quants més dies votis, més oportunitats tens de que et toqui aquest fabulós sopar. No cal dir que cuino jo i que faré la recepta del concurs...
Per formalitzar cada participació has de deixar un comentari en aquesta entrada posant el teu nom i el dia que hagis votat.
Salut, sort i seguiu votant!!

El Cuiner

Fent click aqui anireu directes a la recepta per votar-la.

viernes, 30 de octubre de 2009

Un fin de semana cualquiera

Después de una semana con severos altibajos llegamos al viernes.
Comencé con ganas, luego me derrumbé y utilicé la mentira para camuflar mi estado de ánimo. Pagué la factura.
Luego recibí la inyección positiva del apoyo de la gente y la motivación de mi chica. Arriba de nuevo. Una oferta de trabajo que pintaba medio bien me hizo atisbar la luz del final de esta agonía. Hasta me relajé el miércoles en la búsqueda de empleo.
El jueves empezó con nervios "a ver si me llaman" y se fue apagando poco a poco... "está claro que al final no me van a llamar". Voy a acabar otra semana estando en el paro y sin cobrar.
Hoy me he levantado y me he tomado muy en serio lo que me dijo Vanesa hacía unos días:
"...ésta semana es para cumplir objetivos. lo tienes que logar por tus huevos!...(etc. etc.)"
 Y los días no son para desperdiciarlos: un día es un día y se puede hacer de todo. Hoy he cogido mi carpeta de currículums y me he ido a Mollet. Me he apuntado a seis ETT's más. Por Internet he presentado 16 solicitudes de empleo. Y lo más importante... he movido ficha en una dirección que todavía no puedo desvelar. Como he avisado tiene que ver con el verde, pero ya adelanto que no voy a ser jardinero.
No se pueden lanzar las campanas al vuelo ni vender la piel del oso antes de cazarlo. Paciencia a todo el mundo. Vanesa y yo tenemos que sentarnos, hablar y analizar la situación. Valorar los pros y los contras. Espero saber algo pronto y poder decirlo abiertamente.
De momento el fin de semana pinta bien: hoy cena de grupo en un restaurante chino... pero chino, chino, de los de verdad. Luego si eso hago una crítica gastronómica y doy datos y detalles del local. Más tarde algo de fiesta.
El sábado ceno con mis amigos Paco y Ariana. Por fin vamos a probar esos deliciosos creppes de los que todo el mundo habla maravillas. También haré una crítica gastronómica.
Y el domingo... el domingo ya veremos. Mi hermana Montse me ha invitado a subir a Breda... si despertamos bien vamos y de paso veo a mi padre y le echo una ramita de romero, como siempre. Yo se que lo prefiere a las flores..

Me gustaría interactuar más con vosotr@s... mucha gente lee el blog porque me consta, pero nadie deja comentarios, ni críticas, ni opiniones ni hace peticiones. VENGA!! Animaos!!
Y SEGUID VISITANDO LOS ENLACES DE PUBLICIDAD, QUE A VECES TE LLEVAN A SITIOS INSOSPECHADAMENTE INTERESANTES!!
También quiero aclarar a todo el mundo que en la columna lateral del blog hay tres enlaces permanentes a la Asociación Española Contra el Cáncer, al Banc de Sang i Teixits i a Voluntaris per la Llengua.
No cobro por anunciar eso, lo he puesto yo por mi cuenta. Colaboro con los tres y estoy orgulloso de ello. Me gustaría que algun@ de l@s lector@s se decidiera y diera un paso adelante colaborando también.
Creerme cuando os digo que te enriquece muchísimo como persona. De verdad.
Un saludo y hasta pronto. Buen fin de semana!!

Verde esperanza...

Verde que te quiero verde... pronto habrá noticias relacionadas con este esperanzador color. Noticias buenas, espero.
Se abrió un claro entre las nubes, hemos vuelto a ver el sol como dos presos comunes en el tejao de una prisión...

jueves, 29 de octubre de 2009

Me inclino ante vosotros...


Uf! El éxito no me supera, pero sí  me sorprende. He recibido llamadas, mensajes al móvil, correos electrónicos, comentarios de amigos y de "amigos de amigos". Todos empatizando con mi situación, con el calvario que estoy pasando -calvario que me va a dejar calvo-rio...(siempre hay un momento para el sentido del humor).
Mi chica también recibe apoyo, también lo necesita porque el sufrimiento también es suyo.
De su parte y de mi parte os quiero transmitir las más sinceras gracias. No me queda otra que ser humilde otra vez y hacer una reverencia ante vuestra respuesta, vuestro comportamiento solidario.
Cada uno ayuda como puede y eso es lo que me llega. Cada visita a la página, cada click en la propaganda ayuda, por poco que sea...
Hace un par de días fui invitado por mi chica al concierto que ofrecían los Pereza en el Palau de la Música. Nos apetecía ver en directo a los autores de la canción con la que nos volvimos locos el uno por el otro.
SI VANESA, ESTE ENLACE ES PARA TI
 Durante el concierto, uno de ellos (la verdad es que no se quien es Rubén y quien es Leiva) dijo una frase que me viene bien ahora:
es de mal nacidos el ser desagradecidos
 Y como yo nací muy bien quiero agradecer todo lo recibido. Dar las gracias está bien, pero lo que pienso ahora (además de buscar trabajo) es en como mantener este interés por la página, qué va a hacer que la gente vuelva mañana a echar un vistazo al blog.

  • La gente quiere un diario? Os contaré mi vida, lo que pasa por mi cabeza.
  • La gente quiere artículos de opinión? Os diré lo que pienso sobre temas de actualidad.
  • La gente quiere que comparta mis conocimientos? Así a voz de pronto se me ocurre un servicio de "penpals" (correspondencia en inglés) para practicar el idioma, tutoriales sencillos de fotografía (como arreglar una foto), puedo arrancar una especie de club gastronómico (para compartir recetas y conocimiento culinario)
  • ... todo son ideas y estoy abierto a sugerencias. 
De todas maneras os invito a que sigáis visitando la propaganda y a que hagáis comentarios sobre lo dicho arriba.
Creo que el blog permite publicar una especie de encuesta. Voy a ver que tal me sale.
Por cierto, todavía es pronto para ver como ha ido el día. Luego a la tarde noche escribo sobre ello.
Saludos y hasta pronto!














miércoles, 28 de octubre de 2009

Hoy puede ser un gran día

Qué grande es Serrat i cuántas veces he cantado esta canción para animarme cuando estoy algo decaído.
Ayer fue un día muy malo: multas, mal humor, prisas, malos resultados. Mi chica me animó y me dijo:
"Esta semana hay que conseguir propósitos. Te tienes que decir a ti mismo que esta semana va a acabar bien por tus huevos" ...literalmente y perdón por la expresión.

 Y con ese espíritu me he levantado hoy. De momento ya he hecho varias cosas y casi todas ellas buenas. He enviado un currículum a mi amiga Estela y he quedado con ella el viernes por la noche para cenar con unos amigos antes de que se vuelva a china.
Luego he escrito a mi amigo Marc (Zoret para los otros amigos) y a ver si hago algún trabajito fotográfico con sus amigos de NHC, un grupo de raperos de Badalona. Si queréis escuchar su musica visitad su myspace en: http://www.myspace.com/nohaycolor
Luego, siguiendo mi rutina me he inscrito en numerosas ofertas de trabajo a través de Internet, algunas de ellas interesantes. He mantenido contacto con mi chica por e-mail, ofertas de trabajo, cosas del hogar... ya se sabe, cosas de pareja.
He revisado como va mi receta en el concurso: Va bien, pero sin lanzar las campanas al vuelo. No nos relajemos. Los laureles para coronar mi victoria si se acaba produciendo, no para dormir en ellos. A través de un comentario he aprovechado para hacer un amigo cocinillas, un hombre de Sabadell. Cuando conteste a mi correo ya os diré si es buena gente o es un capullo.
He confirmado que recibieran el currículum ayer en el CN de Badalona. A ver si hay suerte y me sale un trabajito, aunque sea de noche, en fin de semana y de ayudante de cocina!
Me han contestado que no descartan mi candidatura. Si mañana hay noticias os enteraréis.
Luego he ido al Club de Feina de Montornès. Por fin me han inscrito después de casi dos meses en el paro. El martes me harán una carta de recomendación para los almacenes de El Corte Inglés (aquí, en Montornès) y también me han inscrito para sacarme el carnet de carretillero gratis a través de una subvención suya.
He pasado por el garden que hay en la entrada de Granollers y he dejado otro currículum. Más frentes abiertos. A veces pienso que como le de por llamarme a todo el mundo que le he dejado mi CV me da un yuyu.
Mañana he quedado en ir a casa de mi suegra a recoger las olivas y a aliñarlas. Nunca antes lo he hecho y la verdad es que soy bastante campestre en este sentido... me gusta hacer estas cosas, por aprender y por colaborar con la familia.
Y ya estoy en casa, cumpliendo mi cita con el blog. Contando mi vida a una pantalla. Alimentando de historias a la gente que tiene que visitar esta página y hacer click en la publicidad para que a mi me ingresen algo de dinero.
Habiendo terminado, ahora voy a cocinar con mucho amor para mi chica. Champiñones y pollo. Se lo espera a la plancha. Me apetece sorprenderle. Voy a prepararle un guiso.
Saludos a tod@s y hasta pronto!!

martes, 27 de octubre de 2009

CONCURSO DE RECETAS

Saludos a todo el mundo!!
Os comunico que he decidido presentar uno de mis éxitos culinarios a un concurso de recetas. Como requisito estas recetas deben llevar queso.
La receta en cuestión es Nidos de pasta crujientes con jamón ibérico, trompetes de la mort, nueces y queso
Haciendo click sobre el vínculo accederéis directamente a ella. El concurso termina el 29 de noviembre. Mientras cumple el plazo os agradecería que fuerais votando a diario si os acordáis.
El premio es un vale de 600€ para gastar en turismo rural. Me haría mucha ilusión ganar el concurso para poder ofrecerle a mi chica algo de relax y de ocio, que nos hace falta y últimamente no nos lo podemos permitir.
Ya iré informando puntualmente de cómo va el ranking. De momento la receta está bien situada, pero no podemos confiarnos y menos cuando queda todo un mes para terminar el concurso! El enemigo nos pisa los talones! Al loro!


Aquí tenéis a mi buena amiga Susana degustando la receta. Su sonrisa lo dice todo...
La próxima vez que cocine nidos crujientes haré un sorteo a ver quien viene a probarlos con mi señora y conmigo.
Mientras llegan nuevas noticias sobre el asunto os dejo que vayáis votando la receta. Recordad: tenéis que hacer click en el enlace y calificar la receta con cinco estrellas (hacéis click sobre la quinta estrella directamente).
Se puede votar una vez cada día. Entiendo que cada día no os acordéis, pero id votando de vez en cuando. Yo controlo el ranking y si necesito que apretéis un poco os doy un toque.
Gracias por vuestra colaboración!

Esto es Estopa

Ahora mismo estaba tarareando en mi cabeza una canción de Estopa, de esa maqueta que se filtró después de su primer disco que tanto éxito les dio. Dice así:
"Sentado en una mesa, paticoja y desmembrada, hoy me siento a hacer balance de una vida pasada." La canción sigue y el estribillo continúa: "Qué zozobra, qué ironía, qué desidia, qué desilusión, qué hastío... qué aburrimiento"
Tal vez pase la vida sin pararme en un buen banco de una plaza cualquiera a fumarme un cigarro.
Estopa - Quisiera
Llevo un mes y medio sin trabajar, sin cobrar nada. Dedicando todos y cada uno de los días a buscar algo con lo que ganarme el pan. He perdido la cuenta de cuántos currículums he entregado, a cuántas ETT's me he apuntado, a cuántos servicios municipales de empleo he acudido, a cuántas personas he preguntado pidiendo ayuda, a cuántas empresas me he registrado para enviar online mi currículum.
Y a pesar de todo no me puedo rendir. Reconozco que ganas no me faltan... motivos tampoco.
A veces me da por pensar y tengo la sensación de que la vida me está dando una severa lección. Tanta soberbia que tenía, tan bueno que me creía, tan apañado... y a la hora de la verdad resulta que soy tan malo como cualquiera. Tan vulgar, tan estándar. De qué sirve saber tantas cosas, ser tan "listillo", saber idiomas, hacer cursos... luego en los trabajos te piden más y más. El perfil requerido es a menudo el que tendrías después de trabajar un par de años en la empresa en ese sitio (no se si me explico...).
En fin, que otros días vendrán. Seguramente más animosos. Ahora tengo que dedicarme a mantener el orden y la limpieza en el piso. Una tarea que tengo no voy a descuidarla!
Saludos a todo el mundo y gracias por las visitas. No olvideis hacer click en los enlaces de propaganda: así contribuiréis a que me paguen algo... mísero, pero algo al fin y al cabo.
Hasta pronto.

Pisando mierda

De buena mañana tocan el timbre... correo certificado para Ángel Nicolau. Es el cartero.
Pongo mi DNI y la firma y abro un magnífico presente: una multa de tráfico por circular a 96km/h por el lateral de la ronda de Dalt de Barcelona. 310€ y algunos puntos... en el papel no lo pone, pero imagino que serán unos cuantos porque el límite era de 50km/h. Y yo sigo en paro y sin ingresar nada. Maldita la hora en la que decidí hacerme autónomo!
Pero mira, al menos ver al cartero me ha dado una idea: acabo de presentar 3 currículums más por Internet a Unipost, la empresa postal. Tienen 3 vacantes contínuas de cartero y de clasificador y de no se que más.
Necesito tener algo de buena suerte aunque siendo sincero cada día me cuesta más ser optimista. Podría decir que motivos no tengo, lo que tengo es necesidad: no puedo venirme abajo ahora!!
A las doce del mediodía tengo entrevista para inscribirme en el Club de Feina de Montornès... otro frente abierto para encontrar trabajo.
Necesito que suene la campana ya! Por mi, por mi chica que sufre conmigo y por toda la gente que me está apoyando y moviendo hilos para mi.